Ensemble K2                                  speelt  Adams, Britten, Martland en Kagel

dirigent      Paul Janse                                                      Rudi van Hest      klarinet

 

 

Programma:

 

John Adams                 -           Gnarly Buttons (1996) met solo-klarinet

Benjamin Britten           -           Sinfonietta, opus 1 (1932)

Steve Martland                         -           Horses of instruction (1994)

Mauricio Kagel                         -           Die Stücke der Windrose für Salonorchester (1988-…);

                                      Nordwesten (1991) en Suden (1989)

 

 

 

Concerten:

           

UTRECHT

zaal                             -           Lutherse Kerk, Hamburgerstraat 9

datum                          -           Donderdag 30 mei 2002

aanvang                       -           20.30 uur

toegang                       -           euro   8,=         (euro  6,= met korting)

                                              

AMSTERDAM

zaal                             -           Muziekcentrum De IJsbreker, Weesperzijde 23; reserveren 020 693 9093

datum                          -           Zondag 2 juni 2002

aanvang                       -           16.30 uur

toegang                       -           euro   8,50        (euro  6,50 met korting)

 

MET DANK AAN:                                   Gemeente Amsterdam, Amsterdams Fonds v.d. Kunst, De IJsbreker

 

 

 

Ensemble K2

 

Het ensemble is gezichtsbepalend voor de muziek van de 20ste eeuw. Sinds Schönberg in 1906 zijn Kammersymphonie schreef schieten de composities voor solistische ensembles als paddestoelen uit de grond. En nagenoeg alle twintigste-eeuwse sleutelwerken zijn geschreven voor ensemble.

Sinds enkele decennia is er – in ieder geval in Nederland – een aantal professionele ensembles aktief dat zich in dit veelzijdige repertoire heeft gespecialiseerd. Nieuwe muziek geldt als moeilijk en zwaar; K2 is nog steeds een eenling in de nieuwe-muziek-amateurwereld.

 

K2 richt zich op twintigste-eeuws repertoire, met de nadruk op hedendaagse muziek. De bezetting is solistisch en variabel: strijkkwintet, solistische blazers, piano en slagwerk, eventueel aangevuld met andere instrumenten. Het repertoire is uitdagend, zowel voor de musici als voor de luisteraars.

 

Per jaar organiseert K2 twee korte, intensieve projecten, waaraan amateurs uit heel Nederland deelnemen.

 

Kijk ook op http://go.to/ensemble-k2

Programma toelichting:

 

Ensemble K2 is een ensemble voor hedendaagse kamermuziek. Artistiek leider en dirigent van het ensemble is Paul Janse. De musici zijn non-professionals uit heel Nederland. K2 begon haar bestaan in 1998 met het uitvoeren van de moeder alle ensemble stukken: de Kammersymphonie van Arnold Schönberg.

 

Na de Chamber Symphony van Adams en het Chamber Concerto van Ligeti weer een stuk dat is geïnspireerd op het Kammersymphonie.

Benjamin Britten schreef zijn Sinfonietta Op.1 in 1932 op 19-jarige leeftijd. Op dat moment was hij student piano en compositie. Bij het componeren nam Britten de Kammersymphonie (1906) van Schoenberg als voorbeeld.

Hij kende dit stuk reeds uit zijn jeugd en tijdens zijn studie werd het onder zijn leiding uitgevoerd aan de RCM (Royal College of Music). Een weinig succesvolle onder, Brittens medestudenten kenden hun partijen slecht of kwamen eenvoudigweg niet opdagen.

K2 begon ooit haar bestaan met het instuderen van de o zo onspeelbare Kammersymphonie en weet als geen ander dat het een erg lastig stuk is. In de Sinfonietta definieert Britten voor het eerst zijn eigen stemgeluid. Hoewel het geschreven is voor ongeveer hetzelfde ensemble is het stuk veel transparanter van opzet. Hoewel het stuk op het eerste gezicht misschien ietwat gedateerd overkomt geeft het wel een goed idee van de jonge Britten. Het is virtuoos geschreven, grondig geconstrueerd en bruist van leven en speelplezier.

 

Na de Chamber Symphony weer een werk van John Adams op de lessenaar. Gnarly Buttons is een concert voor klarinet en ensemble. De klarinet is het instrument uit Adams’s jeugd. Zijn vader die speelde in diverse Swingbands en was het vanzelfsprekend dat de muzikaal talentvolle John het instrument bij uitstek voor dit ensemble ging bespelen. Ongetwijfeld in de hoop dat hij net zo’n briljant klarinettist zou worden als Benny Goodman. Niet alleen het instrument maar ook de muziekjes van het stuk refereren aan de jeugd en vooral aan de herinneringen aan zijn vader. Zo is het stuk een reis geworden door het leven van zijn vader. Inspiratiebronnen zijn: Benny Goodman, Mozart, de Fanfare, het Symfonieorkest van het Staatsziekenhuis en tenslotte de ziekte van Alzheimer. Rudi van Hest speelde het stuk onlangs op zijn examen als uitvoerend musicus en K2 is blij hem in de gelegenheid te kunnen stellen het stuk nogmaals uit te voeren.

 

Steve Martland is typisch een componist die zich niet aantrekt van trends en zich niet bekeert tot  een bepaalde stroming. Hij  is een eclecticus in hart en nieren en stelt zich volledig open voor de muziek van anderen. Het is dan ook bijna niet vol te houden om zijn muziek te classificeren als klassiek of hedendaags. Door de opzwepende ritmes en tomeloze energie, doet het vaak meer denken aan pop house of trance. Horses of Instruction werd geschreven voor Bang On A Can Allstars en later bewerkt voor de Steve Martland Band, zijn eigen groep, ook in dat opzicht is Martland meer een popmusicus. Het stuk combineert de hoketustechniek (het om en om spelen van noten) die hij meegenomen heeft bij zijn leermeester Louis Andriessen met elementen uit de minimal music en de jazz. Resultaat is een hypnotisch delirium dat hoge eisen stelt aan de uitvoerenden.

 

Tot slot Mauricio Kagel. Van hem speelde K2 tot nu toe maar liefst vier stukken. Nu staan er weer twee composities uit de cyclus Die Stücke der Windrose op het programma. De cyclus, die uiteindelijk uit alle windstreken zal beschrijven, is een nog onvoltooid werk. Het werk baseert zich op eenvoudig gegeven. Windrichtingen roepen associaties op. Voor ons Europeanen roept het Noorden beelden op van sneeuw en ijs terwijl Kagel onmiddellijk denkt aan de barre landschappen en hitte van Patagonië, Kagel is geboren in Buenos Aires. Zo vermengt Kagel de meest uiteenlopende stijlen. Süden heeft het mediterrane Europa als thema. Een opzwepende tarantella ondergaat de meest uiteenlopende transformaties. De inheemse muziek van de Andes is de inspiratiebron voor Nordwesten. Een taal die over de hele wereld wordt gehoord. In sterk afgezwakte vorm uiteraard want de Peruviaanse fluiters op Hoog Catherijne spelen een soort indianenmuziek uit de derde of vierde hand en dit alles heeft weinig te maken met het origineel. Dit gebeurt ook in het stuk van Kagel. De verschillende instrumenten imiteren elkaar maar er zijn heel wat foutjes en verhaspelingen in het spel.